Skaczące i pełzające

Żaba moczarowa /Rana arvalis/

Dodano: 2009.11.22 09:33

Wyświetleń: 749

Żaba moczarowa wykazuje większe od pozostałych naszych żab przystosowanie do życia w środowisku lądowym. Jest bowiem bardziej wytrzymała na brak wody. Występuje na łąkach, w lasach świerkowych, liściastych, polanach śródleśnych, a nawet w suchych terenach o podłożu wapiennym. Można ją spotkać w dzień nie tylko podczas deszczu, jak większość płazów, ale także przy słonecznej pogodzie. Często przebywa na zupełnie odkrytych terenach. Występuje na terenach podmokłych oraz na suchych łąkach. Jest aktywna głównie w dzień. Żywi się ślimakami, dżdżownicami, pająkami, owadami i ich larwami i innymi drobnymi zwierzętami. Sen zimowy odbywa na lądzie, zimując w różnych norach ziemnych, wnękach pod korzeniami drzew, pod stertami gałęzi, pod darnią łąk. Budzi się ze snu zimowego zwykle w marcu i od razu rozpoczyna wędrówkę do najbliższych zbiorników wodnych, by odbyć gody i złożyć jaja. Ponieważ żaby te zimują dość daleko od stawów, wędrówka trwa dosyć długo. Zapłodnienie następuje w wodzie. Głównym okresem składania jaj jest koniec kwietnia, gdy woda osiągnie temperaturę przynajmniej 10 stopni Celsjusza. Skrzek składany jest nocą, jednorazowo i w jednym miejscu w postaci kulistej bryły. Liczba jaj składanych przez jedną samicę wynosi od 700 do 3000. Kijanki wylęgają się już z wykształconą płetwą ogonową, która służy im do poruszania się w wodzie. Oddychają za pomocą skrzeli zewnętrznych, które już na samym początku rozwoju kijanki przekształcają się w skrzela wewnętrzne. Odżywiają się odcedzając cząstki organiczne z wody, lub zeskrobując je z roślin i przedmiotów w wodzie. W toku rozwoju powiększa się ich wielkość i wyrastają im kończyny.. Młode żabki po przeobrażeniu mają wielkość ok. 10–15 mm. Wychodzą na ląd, zwykle podczas deszczu. Dojrzewają płciowo po 3 latach.